Βοηθητική μνήμη
- Η βοηθητική μνήμη διαφέρει από την κύρια ως προς:
- το κόστος ανά byte (μικρότερο),
- το χρόνο πρόσβασης (μεγαλύτερος) και
- τη χωρητικότητα (μεγαλύτερη).
- Βασικές τεχνολογίες βοηθητικής μνήμης είναι:
- οι μαγνητικές ταινίες,
- οι μαγνητικοί δίσκοι,
- οι οπτικοί δίσκοι (CD-ROM, CD-R, CD-RW, DVD),
- οι μαγνητο-οπτικοί δίσκοι.
- Ανάλογα με την τεχνολογία βοηθητικής μνήμης στα
δεδομένα των αρχείων μπορούμε να έχουμε
σειριακή προσπέλαση (serial access) (λ.χ. μαγνητική ταινία) ή
τυχαία προσπέλαση (random access) (λ.χ. μαγνητικός δίσκος).
- Τα δεδομένα σε δίσκους είναι στις περισσότερες περιπτώσεις
οργανωμένα σε
κυλίνδρους, (cylinders)
αυλάκια (tracks),
και
τομείς (sectors).
Εξαίρεση στην οργάνωση αυτή
αποτελούν οι δίσκοι CD-ROM όπου τα δεδομένα είναι οργανωμένα
σε σπείρα.
- Πρόσβαση στα στοιχεία ενός αρχείου γίνεται μέσω μιας ιεραρχίας
λογισμικού που μπορεί να περιλαμβάνει:
- το λογισμικό της εφαρμογής,
- το ενδιάμεσο λογισμικό (middleware),
- το λογισμικό της βάσης δεδομένων ή αντίστοιχες βιβλιοθήκες,
- το λειτουργικό σύστημα και συγκεκριμένα το σύστημα αρχείων,
- τον οδηγό συσκευής,
- το λογισμικό ελέγχου της συσκευής (firmware).
- Σημασία στην υλοποίηση του τρόπου χειρισμού των αρχείων έχει η ταχύτητα
των μονάδων βοηθητικής μνήμης.
Αυτή είναι της τάξης των ms σε αντιπαράθεση με την ταχύτητα
της κύριας μνήμης η οποία είναι της τάξης των δεκάδων ns.
