Σημασιολογικοί κανόνες

Κάθε παραγωγή μπορεί να έχει στο δεξί της μέρος, μέσα σε {}, έναν σημασιολογικό κανόνα γραμμένο σε C.
Ο σημασιολογικός κανόνας μπορεί να έχει πρόσβαση στις τιμές των συμβόλων στην αριστερή πλευρά του κανόνα με τα ονόματα των ειδικών μεταβλητών $1, $2, $3 ... όπου $1 είναι η τιμή του πρώτου συμβόλου, $2 η τιμή του δεύτερου, κ.λπ.
Ο σημασιολογικός κανόνας μπορεί να θέσει την τιμή του μη τερματικού συμβόλου στα αριστερά του κανόνα με ανάθεση στην ειδική μεταβλητή $$.
Παράδειγμα:
expr : expr + expr { $$ = $1 + $3; }
;
Οι τύποι των ειδικών μεταβλητών $$, $1, $2, ... είναι αντίστοιχοι με τον τύπο που έχει δηλωθεί για το σχετικό τερματικό ή μη τερματικό σύμβολο.
Τυπικές χρήσεις των σημασιολογικών κανόνων είναι:
- ο απευθείας υπολογισμός μιας τιμής:
  Παράδειγμα:
  expr : expr + expr { $$ = $1 + $3; }
  ;
- η δημιουργία ενός κόμβου για το συντακτικό δένδρο:
  Παράδειγμα:
  expr : expr + expr { $$ = mkbinop($1, $2, $3); }
  ;
- η εκτέλεση κάποιου κώδικα:
  Παράδειγμα (μετασχηματίζει αριθμητική με τελεστές σε κώδικα για κλήση συνάρτησης):
  expr : expr + expr { printf("plus(%d, %d)", $1, $3); }
  ;