Συναρτησιακός προγραμματισμός στη Lisp
Διομήδης Σπινέλλης
Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας
Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
dds@aueb.gr
Συναρτησιακός προγραμματισμός και η γλώσσα Lisp
Ο συναρτησιακός προγραμματισμός (functional programming)
βασίζεται στην αποτίμηση συναρτήσεων αντί για την εκτέλεση εντολών.
Προγράμματα βασισμένα στο συναρτησιακό προγραμματισμό είναι γραμμένα
με βάση συναρτήσεις που αποτιμούν βασικές τιμές.
Μια συναρτησιακή γλώσσα προγραμματισμού υποστηρίζει και ενθαρρύνει το
συναρτησιακό προγραμματισμό.
Βασικά χαρακτηριστικά του συναρτησιακού προγραμματισμού είναι:
Ορισμένες γνωστές συναρτησιακές γλώσσες προγραμματισμού είναι οι:
- Erlang
- Haskell
- Hope
- Lisp
- Miranda
- ML
- Scheme
Οι βασικές ιδέες της γλώσσας Lisp αναπτύχθηκαν από τον John McCarthy το 1956
σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για τεχνητή νοημοσύνη.
Στόχος του McCarthy ήταν η ανάπτυξη μιας αλγευρικής γλώσσας επεξεργασίας
λιστών για έρευνα στην τεχνητή νοημοσύνη.
Ανάμεσα στα έτη 1960 και 1965 υλοποιήθηκε η διάλεκτος Lisp 1.5 η οποία τη
δεκαετία του 1970 είχε οδηγήσει στις διαλέκτους MacLisp και InterLisp.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 οι Sussman και Steele Jr. ανέπτυξαν
τη διάλεκτο Scheme με βάση ιδέες από τη σημασιολογία των γλωσσών
προγραμματισμού.
Στη δεκαετία του 1980 έγινε προσπάθεια για ενοποίηση των διαλέκτων της
Lisp κάτω από το πρότυπο της Common Lisp.
Απλές συναρτήσεις
Παράδειγμα (ορισμός της συνάρτησης του παραγοντικού):
(defun factorial (n)
(if (equal n 0)
1
(* n (factorial (- n 1)))))
Λίστες
- Στη Lisp μπορούμε να ορίσουμε μια λίστα (list)
από τιμές με τη σύνταξη '(τιμή1 τιμή2 τιμή3 ...)
- Η ειδική τιμή nil παριστάνει την κενή λίστα.
- Μπορούμε να αναφερθούμε σε σύμβολα με τη σύνταξη 'όνομα.
Παράδειγμα:
'(1 2 3 4 42)
'word
'('Maria 'John 'Aliki)
Βασικές συναρτήσεις επεξεργασίας λιστών είναι οι παρακάτω:
- (cons val list)
επιστρέφει τη λίστα list με πρώτο το στοιχείο val,
- (car list)
επιστρέφει το πρώτο στοιχείο μιας λίστας,
- (cdr list)
επιστρέφει τα υπόλοιπα (όλα εκτός από το πρώτο)
στοιχεία μιας λίστας ή nil αν αυτά δεν υπάρχουν.
Με βάση τις συναρτήσεις αυτές μπορούμε να ορίσουμε πιο σύνθετες συναρτήσεις.
Length
Επιστρέφει το μήκος μιας λίστας.
(defun mylength (a)
(if (null a)
0
(+ (mylength (cdr a)) 1)))
Append
Ενώνει δύο λίστες.
(defun myappend (a b)
(if (null a)
b
(cons (car a) (myappend (cdr a) b))))
Reverse
Αντιστρέφει μια λίστα.
(defun myreverse (a)
(if (null a)
nil
(myappend (myreverse (cdr a)) (cons (car a) nil))))
Συναρτήσεις ανωτέρου βαθμού
Το παρακάτω παράδειγμα συνθέτουμε τις έννοιες αυτές για να ορίσουμε
τις συναρτήσεις map και reduce.
Map
Η συνάρτηση map μετατρέπει μια λίστα σε μια άλλη με βάση μια συνάρτηση που έχει
δοθεί ως όρισμα.
(defun mymap (f lst)
(if (null lst)
nil
(cons (apply f (cons (car lst) nil)) (mymap f (cdr lst)))))
Έτσι μπορούμε π.χ. να διπλασιάσουμε να στοιχεία της λίστας '(1 2 3) με την
κλήση:
(mymap (lambda (x) (* 2 x)) '(1 2 3))
(2 4 6)
Reduce
Η συνάρτηση reduce συμπυκνώνει μια λίστα εφαρμόζοντας αναδρομικά
τη συνάρτηση σε κάθε στοιχείο της λίστας αρχίζοντας από μια αρχική τιμή.
(defun myreduce (f v lst)
(if (null lst)
v
(apply f (cons (car lst) (cons (myreduce f v (cdr lst)) nil)))))
Έτσι μπορούμε να ορίσουμε συναρτήσεις όπως τις:
- sum επιστρέφει το σύνολο των τιμών μιας λίστας
(defun mysum (lst) (myreduce '+ 0 lst))
- product επιστρέφει το γινόμενο των τιμών μιας λίστας
(defun myproduct (lst) (myreduce '* 1 lst))
- alltrue επιστρέφει αληθές αν όλες οι τιμές μιας λίστας είναι αληθείς
(defun alltrue (lst) (myreduce 'and t lst))
- anytrue επιστρέφει αληθές αν τουλάχιστον μια τιμή μιας λίστας είναι αληθής
(defun anytrue (lst) (myreduce 'or nil lst))
Μεταγλωττιστής Lisp
-
Διερμηνευτή συμβατό με τα παραδείγματα των σημειώσεων
μπορείτε να βρείτε εδώ.
-
Τεκμηρίωση για το διερμηνευτή
μπορείτε να βρείτε εδώ.
- Η πιο εύκολη διαδικασία για τη χρήση του μεταγλωττιστή είναι:
- File - Open / Load το αρχείο με τις ορισμένες συναρτήσεις
- Δοκιμή της συνάρτησης μέσα στο παράθυρο.
-
Ο πηγαίος κώδικας του διερμηνευτή και υλοποιήσεις για άλλες πλατφόρμες
υπάρχουν στη
διεύθυνση
ftp://ftp.cs.cmu.edu/user/ai/lang/lisp/impl/xlisp.
Βιβλιογραφία
- Ellis Horowitz
Βασικές αρχές γλωσσών προγραμματισμού.
Δεύτερη αμερικάνικη έκδοση.
σ. 367-398 Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 1984.
- Harold Abelson,
Gerald Jay Sussman, and Jullie Sussman.
Structure and Interpretation of Computer Programs.
MIT Press, 1990.
- Anthony J. Field and
Peter G. Harrison.
Functional Programming.
Addison-Wesley, 1988.
- John Hughes.
Why functional programming matters.
In David A. Turner, editor, Research Topics in Functional
Programming, chapter 2, pages 17–42. Addison-Wesley, 1990.
Also appeared in the April 1989 issue of The Computer Journal.
- Peter H. Salus, editor.
Handbook of Programming Languages, volume III: Functional and Logic
Programming Languages.
Macmillan Technical Publishing, 1998.
Ασκήσεις
Άσκηση 11
-
Οι δύο πρώτοι αριθμοί της ακολουθίας Fibonacci είναι 0 και 1.
Κάθε επόμενος αριθμός είναι το άθροισμα των δύο προηγούμενων.
Γράψτε τη συνάρτηση που επιστρέφει τον νοστό αριθμό Fibonacci.
(Οι αριθμοί Fibonacci απαντώνται συχνά στη φύση π.χ. στον αριθμό πετάλων
των λουλουδιών και στις σπείρες από τα κουκουνάρια και τις αχιβάδες).
-
Γράψτε τη συνάρτηση (member list val) που επιστρέφει αληθές αν η τιμή val
περιέχεται στη λίστα list.