Εισαγωγή

Σημείωση

Η σημειώσεις της ενότητας αυτής έχουν γραφεί από τον υποψήφιο διδάκτορα του Τμήματος Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Κωνσταντίνο Ράπτη.

Πριν δύο δεκαετίες, η φύση των υπολογιστικών συστημάτων εκφράζονταν με την ύπαρξη ισχυρών κεντρικών υπολογιστικών συστημάτων (mainframes) στα οποία ήταν εγκατεστημένες εφαρμογές οι οποίες μπορούσαν να προσπελαστούν από τους χρήστες μέσα από τα τερματικά του συστήματος.

Με την εμφάνιση και την ανάπτυξη των προσωπικών υπολογιστών και καθώς οι εφαρμογές άρχισαν να γίνονται ολοένα και πιο μεγάλες και σύνθετες, άρχισαν να μεταμορφώνονται από ενιαία προγράμματα σε κομμάτια ικανά να συνεργάζονται μεταξύ τους. Στην διάσπαση των εφαρμογών σε περισσότερα από ένα μέρη, συνέβαλλε η ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής πελάτη/εξυπηρετητή (client/server) βάσει της οποίας γινόταν η υλοποίησή τους. Κατά την αρχιτεκτονική πελάτη/εξυπηρετητή, μία διεργασία καλείται πελάτης (client process) όταν αιτείται την υλοποίηση κάποιων υπηρεσιών-μεθόδων από μία διεργασία η οποία είναι ικανή να της προσφέρει τις επιθυμητές υπηρεσίες. Η τελευταία αυτή διεργασία καλείται διεργασία του εξυπηρετητή (server process).

Αργότερα με την ανάπτυξη των υπολογιστικών δικτύων τα συνθετικά μέρη των εφαρμογών, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη και αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση των νέων δυνατοτήτων, άρχισαν να διαμοιράζονται στους υπολογιστές του δικτύου. Με τον τρόπο αυτό αυξανόταν η απόδοση και εκμετάλλευση των πόρων του δικτύου. Αυτού του είδους οι εφαρμογές ονομάζονται κατανεμημένες εφαρμογές (distributed applications).

Η δυνατότητα διασύνδεσης, σε δίκτυα, υπολογιστικών συστημάτων διαφορετικής αρχιτεκτονικής είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός ανομοιογενούς υπολογιστικού περιβάλλοντος. Θα έπρεπε, λοιπόν, και οι εφαρμογές να μπορέσουν να εξελιχθούν έτσι ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία τους σε τέτοια ετερογενή συστήματα υπολογιστών. Αυτή η εξέλιξη οδήγησε στην εμφάνιση των ετερογενών κατανεμημένων εφαρμογών (heterogeneous distributed applications).