Πρόσθετες δομές ελέγχου: switch for break continue

Η εντολή for

• Μπορούμε να συμπυκνώσουμε τον έλεγχο ενός βρόχου με την εντολή for.
• Αυτή χρησιμοποιείται ως εξής:

  	for (αρχική παράσταση; παράσταση συνθήκης; τελική παράσταση)
  		εντολή;
  

• Ο βρόχος που ορίζει η for εκτελείται ως εξής:
  1. Υπολογίζεται η αρχική παράσταση.
  2. Υπολογίζεται η παράσταση συνθήκης και αν είναι αληθής τότε εκτελείται η εντολή.
  3. Υπολογίζεται η τελική παράσταση.
  4. Ο βρόχος συνεχίζει από το βήμα 2.
• Παράδειγμα (τυπώνει τους αριθμούς 0-9):
  #include <stdio.h>
  
  main()
  {
          int i;
  
          for (i = 0; i < 10; i++)
                  printf("%d\n", i);
  }
  
• Η εντολή for είναι ισοδύναμη με την παρακάτω while:

  	αρχική παράσταση;
  	while (παράσταση συνθήκης) {
  		εντολή;
  		τελική παράσταση;
  	}
  

• Οποιαδήποτε από τις τρεις παραστάσεις μπορεί να παραληφθεί.
• Αν παραληφθούν και οι τρεις παραστάσεις τότε ο βρόχος εκτελείται για πάντα (ατέρμονος βρόχος (infinite loop)).
• Χρησιμοποιούμε τη for όταν οι τρεις παραστάσεις είναι σχετικές μεταξύ τους.

Η εντολή break

• Η εντολή break μας επιτρέπει να εγκαταλείψουμε μια δομή ελέγχου βρόχου (for, while, do) από οποιοδήποτε σημείο της και άσχετα με τη συνθήκη ελέγχου.
• Παράδειγμα (μετατρέπει βαθμούς Kelvin σε Celsius μέχρι να συναντήσει μια αρνητική θερμοκρασία):
  #include <stdio.h>
  
  main()
  {
          double kelvin;
  
          for (;;) {
                  scanf("%lg", &kelvin);
                  if (kelvin < 0)
                          break;
                  printf("%g\n", kelvin + 273.16);
          }
  }
  
• Μόλις εκτελεστεί η εντολή break ο έλεγχος του προγράμματος περνάει στο τέλος του εσώτερου βρόχου που την περιέχει.

Η εντολή switch

• Η εντολή switch μας επιτρέπει να κατευθύνουμε τη ροή του προγράμματος προς μια συγκεκριμένη σταθερή τιμή ανάλογα με την τιμή μιας παράστασης.
• Συντάσσεται ως εξής:

  	switch (παράσταση) {
  	case σταθερή1:
  		εντολή1;
  		εντολή1α;
  		εντολή1β;
  		...
  		break;
  	case σταθερή2:
  		εντολή2;
  		...
  		break;
  	...
  	default:
  		εντολή ν;
  		break;
  	}
  

• Ανάλογα με το με ποια σταθερή ισούται η τιμή της παράστασης εκτελείται η αντίστοιχη εντολή.
• Αν καμία από τις σταθερές δεν ταυτίζεται με την τιμή της παράστασης τότε εκτελείται η εντολή που ακολουθεί την default (αν υπάρχει), αλλιώς δεν εκτελείται καμία εντολή.
• Παράδειγμα (τυπώνει την είσοδο μετατρέποντας χαρακτήρες που παριστάνονται με ακολουθίες διαφυγής στις αντίστοιχες ακολουθίες):
  #include <stdio.h>
  
  main()
  {
          int c;
  
          while ((c = getchar()) != EOF)
                  switch (c) {
                  case '\n':
                          printf("\\n");
                          break;
                  case '\a':
                          printf("\\a");
                          break;
                  case '\t':
                          printf("\\t");
                          break;
                  default:
                          putchar(c);
                  }
  }
  
  Με είσοδο τον εαυτό του παράγει το παρακάτω αποτέλεσμα:

  #include <stdio.h>\n\nmain()\n{\n\tint c;\n\n\twhile
  ((c = getchar()) != EOF)\n\t\tswitch (c) {\n\t\tcase
  '\n':\n\t\t\tprintf("\\n");\n\t\t\tbreak;\n\t\tcase
  '\a':\n\t\t\tprintf("\\a");\n\t\t\tbreak;\n\t\tcase
  '\t':\n\t\t\tprintf("\\t");\n\t\t\tbreak;\n\t\tdefault:
  \n\t\t\tputchar(c);\n\t\t}\n}\n
  

• Το break δηλώνει ότι ο έλεγχος του προγράμματος μετά την εντολή συνεχίζει στο τέλος της switch. Σε αντίθετη περίπτωση ο έλεγχος του προγράμματος συνεχίζει στην επόμενη case. Η ιδιότητα αυτή μας επιτρέπει να δηλώσουμε πολλαπλές τιμές.
• Το παρακάτω παράδειγμα μετατρέπει όλα τα πεζά φωνήεντα σε a και σύμφωνα σε z
  #include <stdio.h>
  
  main()
  {
          int c;
  
          while ((c = getchar()) != EOF)
                  switch (c) {
                  case 'a': case 'e': case 'i': case 'o':
                  case 'u': case 'y':
                          putchar('a');
                          break;
                  case 'b': case 'c': case 'd': case 'f':
                  case 'g': case 'h': case 'j': case 'k':
                  case 'l': case 'm': case 'n': case 'p':
                  case 'q': case 'r': case 's': case 't':
                  case 'v': case 'w': case 'x': case 'z':
                          putchar('z');
                          break;
                  default:
                          putchar(c);
                  }
  }
  
  Με είσοδο τον εαυτό του παράγει το παρακάτω αποτέλεσμα:

  #azzzaza <zzzaa.z>
  
  zaaz()
  {
  	azz z;
  
  	zzaza ((z = zazzzaz()) != EOF)
  		zzazzz (z) {
  		zaza 'a': zaza 'a': zaza 'a': zaza 'a':
  		zaza 'a': zaza 'a':
  			zazzzaz('a');
  			zzaaz;
  		zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z':
  		zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z':
  		zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z':
  		zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z':
  		zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z': zaza 'z':
  			zazzzaz('z');
  			zzaaz;
  		zazaazz:
  			zazzzaz(z);
  		}
  }
  

Η εντολή continue

• Η εντολή continue μας επιτρέπει να συνεχίσουμε την εκτέλεση μιας δομής ελέγχου βρόχου (for, while, do) από το σημείο ελέγχου της συνθήκης.
• Είναι κυρίως χρήσιμη όταν θέλουμε να κάνουμε έναν έλεγχο στην κορυφή του βρόχου για κάποια ειδική περίπτωση.
• Το παρακάτω παράδειγμα μετατρέπει κάθε πέμπτο πεζό φωνήεν σε a και σύμφωνο σε z:
  #include <stdio.h>
  
  main()
  {
          int c, i;
  
          i = 0;
          while ((c = getchar()) != EOF) {
                  if (i++ % 5 != 0) {
                          putchar(c);
                          continue;
                  }
                  switch (c) {
                  case 'a': case 'e': case 'i': case 'o':
                  case 'u': case 'y':
                          putchar('a');
                          break;
                  case 'b': case 'c': case 'd': case 'f':
                  case 'g': case 'h': case 'j': case 'k':
                  case 'l': case 'm': case 'n': case 'p':
                  case 'q': case 'r': case 's': case 't':
                  case 'v': case 'w': case 'x': case 'z':
                          putchar('z');
                          break;
                  default:
                          putchar(c);
                  }
          }
  }
  

Βιβλιογραφία

• Brian W. Kernighan, Dennis M. Ritchie Η γλώσσα προγραμματισμού C. σ. 85-98 Δεύτερη έκδοση. Κλειδάριθμος, 1988.

• Brian W. Kernighan and Dennis M. Ritchie. The C Programming Language, pages 55-64. Prentice-Hall, second edition, 1988.

Ασκήσεις

switch, for

1. Να γράψετε ένα πρόγραμμα που να διαβάζει χαρακτήρες από την είσοδό του μέχρι να συναντήσει την τελεία. Οι χαρακτήρες που διαβάζει να εκτυπώνονται σύμφωνα με το διεθνές φωνητικό αλφάβητο: Alpha Bravo Charlie Delta Echo Foxtrot Golf Hotel India Juliet Kilo Lima Mike November Oscar Papa Quebec Romeo Sierra Tango Uniform Victor Whiskey Xray Yankee Zulu. Τα ψηφία 1-9 να εκτυπώνονται με επαναλαμβανόμενα αστέρια (*) αντίστοιχα με το ψηφίο. Χαρακτήρες για τους οποίους δεν υπάρχει αντιστοιχία να εκτυπώνονται ως έχουν. Παράδειγμα:
   Είσοδος:

   Hello 2 you!.
   

   Αποτέλεσμα:

   Hotel Echo Lima Lima Oscar ** Yankee Oscar Uniform!
   

• Περιεχόμενα

 Τελευταία αλλαγή: Τρίτη, 29 Ιανουαρίου 2002 10:17 πμ
 Εκτός αν αναφέρεται κάτι διαφορετικό, όλο το πρωτότυπο υλικό της σελίδας αυτής του οποίου δημιουργός είναι ο Διομήδης Σπινέλλης παρέχεται σύμφωνα με τους όρους της άδειας «Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Greece License».